Մարկ Տվենը ստանում է մի անստորագիր նամակ:Նամակում միայն մի բառ կար.Խո’զ:
Հետևյալ օրը նա իր թերթում տպագրում է հետևյալ երկտողը.
<<ես հաճախ եմ անստորագիր նամակներ ստանում,բայց երեկ առաջին անգամ ստացա ստորագրություն առանց նամակի>>:
Մարկ Տվենին ծանոթ մի երիտասարդ կին գանգատվում է նրան իր ամուսնուց.
-Չեմ կարողանում հասկանալ այդ մարդուն:Երբեմն նա առնական է,երբեմն էլ կատարյալ կին:
-Դա ժառանգականության հետևանք է,-նկատում է Մարկ Տվենը:-Չպետք է մոռանալ,որ նրա նախահայրերի կեսը եղել է տղամարդ,իսկ մյուս կեսը` կին:
Երբ Մարկ Տվենը թերթի խմբագիր էր,փոստը մի անգամ մի ընթերցողից նամակ բերեց:
Նամակին կցված էր սոսկալի անգրագետ մի բանաստեղծություն,որը վերնագրված էր` <<ԵՍ
ԻՆՉՈՒ ԵՄ ՈՂՋ>>:
Մարկ Տվենը թերթում տպագրեց հետևյալ պատասխանը հեղինակին.
<<Որովհետև դուք այդ բանաստեղծությունը անձամբ չբերեցիք խմբագրություն>>